dinsdag 31 maart 2009

Consumentenautoriteit onder vuur

Onderstaand artikel is gepubliceerd op de website Antrovista vanaf 17 april 2009 onder de rubriek nieuws.



De afgelopen weken heeft telefoonaanbieder Pretium inmiddels al twee keer in meerdere landelijke kranten een paginagrote advertentie geplaatst om burgers te informeren over het veronderstelde onrecht dat de Consumentenautoriteit (CA) haar heeft aangedaan.
De CA is een sinds 2005 bestaande toezichthouder voor het consumentenrecht en eerlijke handel. Via diverse kanalen zouden klachten zijn ingediend bij de CA voor oneerlijke klantenwerving van de zijde van Pretium.
Pretium heeft daarvoor inzage moeten geven in documenten en ook transcripties moeten aanleveren van gevoerde telefoongesprekken met potentiële klanten.
Daaruit zou niet blijken dat Pretium zich onterecht zou voordoen als KPN bij abonnees van die telefoonaanbieder. Toch heeft de CA in dec. 2008 besloten Pretium te bestraffen met een opgelegde boete van € 87.000 en een dwangsom op te leggen indien Pretium haar werkwijze niet verandert.
In een persbericht van 7 maart legt de CA uitgebreid uit dat zij zorgvuldig onderzoek heeft verricht en daarbij heeft vastgesteld dat Pretium inderdaad niet duidelijk en volledig is geweest in haar informatie naar potentiële klanten. Pretium maakt daarbij gebruik van externe callcenters.
Pretium heeft via de rechter geprobeerd openbaarmaking van het besluit tegen te houden. De CA heeft een uitspraak van de rechter echter niet afgewacht en nadat Pretium de publiciteit zocht heeft de CA het besluit openbaar gemaakt.
In de advertentie maakt Pretium de CA vele verwijten. Zij zou niet zorgvuldig, vooral selectief en zelfs gemanipuleerd hebben met onderzoeksgegevens om conclusies te kunnen trekken.
Eerdere onderzoeken van de Reclame Code Commissie en de geschillencommissie Telecommunicatie hebben Pretium juist vrijgepleit.
Kennelijk heeft de CA na anderhalf jaar geen andere weg meer gezien dan alle moeite en publiciteit maar om te zetten in een veroordeling.
Pretium kan nog terecht bij de Adviescommissie voor bewaarschriften tegen de CA, maar zoals het woord al zegt levert dit slechts een advies op dat de CA met argumenten kan negeren.
De aantijgingen, indien waar, van Pretium richting een onafhankelijke toezichthouder, die juist in het belang van de consument zou moeten optreden, zijn zeer ernstig en doen grote afbreuk aan het vertrouwen in de overheid.

maandag 30 maart 2009

Crisispakket Overheid

Onderstaand bericht is geplaatst op website Antrovista onder de rubriek nieuws vanaf 6 april 2009 en ook op de website van de SP afdeling Eindhoven onder ingezonden brieven vanaf 4 april 2009



Hoe komen we de crisis echt te boven?

Na weken van intensief overleg hebben de drie regeringspartijen dan toch een akkoord bereikt over de aanpak van de crisis. Hoewel er veel kritiek op te geven valt toch maar eerst de positieve punten.
Het kabinet gaat gelukkig op korte termijn niet bezuinigen, waardoor de overheidsschuld de komende jaren wel zal toenemen. Deze wereldwijde crisis vereist echter buitengewone maatregelen. Het kabinet wil nu zelfs investeren in de economie en de samenleving. Zo zal er zeker € 4 miljard gaan naar het onderwijs zodat Nederland weer uitkomt op het Oeso gemiddelde van 5,8% . Dat is nog niet eens echt ambitieus, want eigenlijk zouden we met onze kenniseconomie in de kopgroep moeten zitten.
Duurzame energie krijgt ook een extra stimulans. Wouter Bos vertelde heel overtuigend donderdagavond in een actualiteitenprogramma dat er een groot windmolenpark in de Noordzee komt dat 1 op de 6 gezinnen in Nederland van duurzame windenergie zal gaan voorzien. De overheid wil ook de productie, introductie van elektrische auto’s en een netwerk van snelle oplaadpunten financiëel gaan stimuleren. Verder trekt het kabinet veel geld uit om huizen en gebouwen beter te isoleren en veel energiezuiniger te maken (dubbele beglazing en isolatie).
De regering wil ook extra geld uittrekken voor maatregelen om de jeugdwerkeloosheid aan te pakken en mensen met tijdelijke arbeidscontracten beter te beschermen. Dat is allemaal goed nieuws voor het milieu en de maatschappij, toch zijn er ook vele gemiste kansen.

-Waarom het miljardenvretende Joint Strike Fighter project niet stopzetten?
De huidige straaljagers kunnen nog decennia mee, zo is gebleken.
- Waarom schaffen we niet per direct het Koningshuis af dat jaarlijks bijna 100 miljoen Euro kost en geven we de Oranjes daarvoor in de plaats een echt vrij leven, in plaats van een glazen “poppenkastleven”. Dat is beter dan te verbieden dat Beatrix in navolging van Bernhard steeds weer aan geheime Bilderbergconferenties meedoet.
Dat geld kan beter gestoken worden in een versterking van ons democratisch politieke bestel.
-Waarom de hypotheekaftrek voor huizen boven de € 500.000 niet meteen stopzetten?
Het kabinet gaat nu alleen iets doen aan verhoging van het huurwaardeforfait voor huizen boven de 1 miljoen Euro. Dat betreft maar een kleine groep en levert dus weinig op.
- Waarom zoveel geld naar banken en financiële instellingen, die duidelijk hebben gefaald en met geld van burgers hebben zitten “gokken”. Structuurbanken moeten opgesplitst worden zodat de gezonde delen verder kunnen gaan en de rotte delen failliet gaan. De overheid en de maatschappij moeten niet de dupe worden, dus bescherming van spaarders en ondernemerskredieten is wel nodig.
-Waarom heeft het kabinet niet de moed om de topinkomens aan te pakken, het grootste maatschappelijke ongenoegen op dit moment.
Stel verplicht een maximuminkomen in van € 200.000 ! Daarmee wordt de inkomenssolidariteit in ere hersteld.
Afgelopen week vond ook het tweede grote Rijnlandcongres plaats waar Michel Albert zijn al uit 1991 stammende boek “Capitalism contre Capitalism “ toelichtte met een pleidooi voor een Rijnlandse of Scandinavische vorm van sociaal kapitalisme. Nog beter zou het zijn om Sociale of Maatschappelijke Driegeleding als het werkelijke alternatief te presenteren. Pleitbezorgers van de sociale impuls van de antroposofie kunnen nu hun kans grijpen.

maandag 9 maart 2009

Verzekeraars in opspraak

Onderstaand bericht is verschenen op de website Antrovista, rubriek mens en samenleving vanaf 13 maart 2009

Trias Politica of het verhaal van de “checks & balances”

De Franse verlichtingsfilosoof Montesquieu beschreef al in 1748 het concept van de noodzakelijke scheiding der machten als basisprincipe voor de overheid. Er moet een strikte scheiding zijn tussen wetgevende macht, uitvoerende macht en controlerende macht. Met het voorbeeld van een financiële administratie bij een organisatie is dat meteen duidelijk. De boekhouder van een bedrijf moet uiteindelijk gecontroleerd worden door een accountant die de jaarstukken goedkeurt.

In de huidige praktijk ontbreekt het echter vaak aan deze noodzakelijke scheiding.
Als ik een bezoek aan de tandarts breng heb ik altijd een ongemakkelijk gevoel. Niet zozeer door de mogelijke pijn en het ongemak van een behandeling, maar veeleer door het feit dat de tandarts enerzijds beoordelaar is van mijn gebitstoestand en anderzijds adviseur als het gaat om noodzakelijke behandelingen en vervolgens ook de behandeling zelf ter hand neemt. Ik moet dan maar hopen dat ik niet de duurste of misschien een onnodige behandeling krijg. Praktische redenen prevaleren hier boven
principiële uitgangspunten.
Veel ernstiger is echter de situatie bij verzekeringen. Het kritische tv-programma Zembla van 8 februari had als titel “verzekerd van ellende” en dat spreekt boekdelen.
Het programma bespreekt uitgebreid drie voorbeelden en laat daarbij ook twee voormalige medewerkers van verzekeraars aan het woord die vertellen over het interne verzekeringsbeleid. Dat komt erop neer dat kleinere claims geen enkel probleem vormen. Meteen uitbetalen. Zo gauw het echter gaat om grotere bedragen wordt meteen aan de handrem getrokken en worden claims afgewezen.
Dubieus is ook de rol van zogenaamde onafhankelijke schadebureaus die soms volledig juridisch/financiëel eigendom zijn van verzekeraars of wat hun portefeuille betreft (financiëel) afhankelijk zijn van verzekeraars.
Voor de verzekerde zit er dan niets anders op dan een gang naar de rechter, maar dat is een proces van jaren en al die tijd moet de gedupeerde maar zien te overleven. Als individu moet je dan de strijd aangaan tegen een juridische afdeling van een verzekeringsmaatschappij die een lange (financiële) adem heeft.
Een onafhankelijke rechtsinstantie zou aan het begin een oordeel moeten vellen over de schadeclaim en niet de verzekeraar zelf, want die heeft er alle belang bij dat de claim niet gehonoreerd wordt of laag uitvalt. Toetsing achteraf door de rechter bij onenigheid kan zo voorkomen worden en bespaart jarenlange onzekerheid en rechtsongelijkheid. Wetgever: “ herstel de checks & balances” !