Trias Politica of het verhaal van de “checks & balances”
De Franse verlichtingsfilosoof Montesquieu beschreef al in 1748 het concept van de noodzakelijke scheiding der machten als basisprincipe voor de overheid. Er moet een strikte scheiding zijn tussen wetgevende macht, uitvoerende macht en controlerende macht. Met het voorbeeld van een financiële administratie bij een organisatie is dat meteen duidelijk. De boekhouder van een bedrijf moet uiteindelijk gecontroleerd worden door een accountant die de jaarstukken goedkeurt.
In de huidige praktijk ontbreekt het echter vaak aan deze noodzakelijke scheiding.
Als ik een bezoek aan de tandarts breng heb ik altijd een ongemakkelijk gevoel. Niet zozeer door de mogelijke pijn en het ongemak van een behandeling, maar veeleer door het feit dat de tandarts enerzijds beoordelaar is van mijn gebitstoestand en anderzijds adviseur als het gaat om noodzakelijke behandelingen en vervolgens ook de behandeling zelf ter hand neemt. Ik moet dan maar hopen dat ik niet de duurste of misschien een onnodige behandeling krijg. Praktische redenen prevaleren hier boven
principiële uitgangspunten.
Veel ernstiger is echter de situatie bij verzekeringen. Het kritische tv-programma Zembla van 8 februari had als titel “verzekerd van ellende” en dat spreekt boekdelen.
Het programma bespreekt uitgebreid drie voorbeelden en laat daarbij ook twee voormalige medewerkers van verzekeraars aan het woord die vertellen over het interne verzekeringsbeleid. Dat komt erop neer dat kleinere claims geen enkel probleem vormen. Meteen uitbetalen. Zo gauw het echter gaat om grotere bedragen wordt meteen aan de handrem getrokken en worden claims afgewezen.
Dubieus is ook de rol van zogenaamde onafhankelijke schadebureaus die soms volledig juridisch/financiëel eigendom zijn van verzekeraars of wat hun portefeuille betreft (financiëel) afhankelijk zijn van verzekeraars.
Voor de verzekerde zit er dan niets anders op dan een gang naar de rechter, maar dat is een proces van jaren en al die tijd moet de gedupeerde maar zien te overleven. Als individu moet je dan de strijd aangaan tegen een juridische afdeling van een verzekeringsmaatschappij die een lange (financiële) adem heeft.
Een onafhankelijke rechtsinstantie zou aan het begin een oordeel moeten vellen over de schadeclaim en niet de verzekeraar zelf, want die heeft er alle belang bij dat de claim niet gehonoreerd wordt of laag uitvalt. Toetsing achteraf door de rechter bij onenigheid kan zo voorkomen worden en bespaart jarenlange onzekerheid en rechtsongelijkheid. Wetgever: “ herstel de checks & balances” !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten